Παρατηρώντας την ιστορία του ανθρώπου βλέπουμε ότι όλες οι προσπάθειες του για να λύσει τα προβλήματά του γίνονται μέσω πολέμων και επαναστάσεων. Αλλά τελικά ποια είναι τα αποτελέσματα αυτών των ενεργειών; Καταστροφή.
Έτσι μ’ αυτή του την πορεία ο άνθρωπος ξεπέφτει και γίνεται homo sapiens ή καλύτερα homo sapios, δηλαδή χάνει την κοινωνικότητα του, εκατομμύρια άνθρωποι ζουν απομονωμένοι χωρίς οικογένειες, χωρίς δουλειά ή κοινωνικούς δεσμούς. Και ας μη μιλήσουμε για το γάμο και τα διαζύγια. Το 1895 σε 15 γάμους αντιστοιχούσε ένα διαζύγιο, τo 1990 σε 2 γάμους αντιστοιχούσε 1 διαζύγιο, ενώ στις μέρες μας το ποσοστό αυτό δυστυχώς έχει ξεπεράσει το 50%. Ας μη μιλήσουμε επίσης για τη συμπεριφορά μας απέναντι στις άλλες μορφές ζωής στον πλανήτη μας. Εκατομμύρια στρέμματα δασών έχουν γίνει αποκαΐδια, πολλά είδη πουλιών, θηλαστικών εξαφανίζονται, η μόλυνση του περιβάλλοντος συνεχίζεται, εκατοντάδες εκατομμυρίων ξοδεύονται σε φάρμακα και ναρκωτικά απ’ ότι για τροφή, εκατομμύρια παιδιά τους υποχρεώνουν να παίρνουν ψυχοφάρμακα για διάφορες επινοημένες ασθένειες (υπέρ- κινητικότητα, δυσλεξία κ.α.). Η αύξηση της βίας ανθρώπου προς άνθρωπο έχει αυξηθεί δραματικά. Τι έχει λοιπόν συμβεί και ο άνθρωπος βρίσκεται σ’ αυτά τα χάλια;
Η θεωρία περί του ότι ο άνθρωπος είναι ζώο έχει συμβάλει κατά πολύ σ’ αυτή του την εξαθλίωσή. Πολλοί «επιστήμονες» που ανέδειξαν νόθα, κατ’ ευφημισμό, ανθρωπιστικές επιστήμες έκαναν τα πειράματά τους πρώτα στα ζώα και μετά τα επέβαλαν στους ανθρώπους αφού και ο άνθρωπος κατά τη γνώμη τους είναι κι αυτός ζώο. Αυτή η αντίληψη, αυτή η υλιστική άποψη είναι και η πηγή δυστυχίας του. Συσκοτίζει την ευτυχία του και επομένως και την ίδια την επιβίωσή του.
Το κακό έχει ξεκινήσει από τα αρχαία χρόνια όπου ορισμένοι φιλόσοφοι υποστήριξαν ότι η ζωή ξεκίνησε είτε από το νερό είτε από τον αιθέρα είτε από τη φωτιά. Αργότερα στα νεώτερα χρόνια μας μίλησαν για μιαν εξέλιξη των ειδών, εννοώντας την σωματική μας εξέλιξη λέγοντας ότι δεν είμαστε τίποτα άλλο από ένα κομμάτι κρέας. Αργότερα διατύπωσαν τη θεωρία ότι όλα άρχισαν από μια σούπα αμμωνίας που μέσα από μια περίεργη τυχαιότητα συναρμολογήθηκε ο άνθρωπος. Με άλλα λόγια αν αφήσουμε καμπόσα σιδερικά να πέσουν ακατάστατα μπορεί και να δημιουργηθεί μια Κάντιλακ. Έτσι μ’ αυτά και μ’ αυτά μας προέκυψε και ο καθηγητής της Λειψίας ονόματι Βίλχελμ Βουντ. Αυτός ούτε λίγο ούτε πολύ θεώρησε ότι άνθρωπος ή βάτραχος είναι το ίδιο, δηλαδή ο άνθρωπος ήτανε ακόμα ένα ζώο. Παρόλα που ο Βουντ δεν απέδειξε ποτέ καμιά θεωρία του, η δημιουργία της σχολής της πειραματικής ψυχολογίας ήταν γεγονός. Αυτές οι ανόητες θεωρίες του Βουντ είχαν απήχηση στο Γερμανό Καγκελάριο Όθων Φον Βίσμαρκ, ο οποίος είχε ξεκάθαρες μιλιταριστικές φιλοδοξίες. Έτσι πίστευε ότι αφού ένας σκύλος μπορεί να εκπαιδευτεί ώστε να εκκρίνει σάλιο, έτσι κι ένας άνθρωπος μπορεί να εκπαιδευτεί να πολεμάει. Μαθητής του Βουντ ήταν κι ο Παβλόφ. Η εργασία του σχετικά με τη διαδικασία εκμάθησης οδήγησε σε απόπειρες για πλύση εγκεφάλου ατόμων και ολόκληρων πληθυσμών. Χρησιμοποιήθηκαν κατά κόρο αυτές οι θεωρίες από την τότε ΕΣΣΔ που βοήθησε στην εξάπλωση της κομμουνιστικής κυριαρχίας. Δεν είναι άξιο απορίας πως αυτές οι νέες θεωρίες, που τελικά δεν είναι νέες, δηλαδή η υλιστική αντίληψη, είχαν απήχηση στις κυβερνήσεις, στη ταραχώδη περίοδο του εικοστού αιώνα.
Αν μπορούσαμε να καταλάβουμε τον άνθρωπο μόνο με όρους φυσιολογίας τότε θα είχαμε τη δυνατότητα να τον ελέγχουμε ή να λύνουμε τα προβλήματά του σε μια καθαρά υλιστική βάση.
Αυτή η «νέα αντίληψη» επέδρασε σε διάφορους «ανθρωπιστικούς» τομείς όπως στο χώρο της ψυχιατρικής, ψυχολογίας, κοινωνιολογίας. Η επιρροή είχε σαν συνέπεια την άθλια κακομεταχείριση του ατόμου (στρατόπεδα συγκέντρωσης, κρεματόρια, λοβοτομές, ηλεκτροσόκ, μεγάλη βιομηχανία ψυχοφαρμάκων κ.λπ), αδιαφορία για τον άνθρωπο και περιφρόνηση του κοινωνικού κράτους. Το μόνο που μένει πια στο επίκεντρο είναι το κέρδος, το χρήμα και οι κανόνες της αγοράς. Ο άνθρωπος δεν έχει καμιά αξία και αν κάποιος εναντιωθεί και προβάλει την αληθινή υπόσταση του ανθρώπου που είναι ένα ον αυτόβουλο γεμάτο δημιουργική φαντασία και συνεχή εποικοδομητική δράση, δηλαδή ένα ον γεμάτο ελπίδα και περηφάνια που να δημιουργεί χώρο και ελπίδα για τον συνάνθρωπό του τότε τον ονομάζουν εχθρό του λαού και είτε τον λιθοβολούν, είτε τον σταυρώνουν ή του κάνουν τη ζωή αφόρητη και αντί- επιβιωτική.
Αυτές οι μέθοδες που χρησιμοποιούν για αυτούς που αντιστέκονται δεν είναι το χειρότερο. Το χειρότερο αγαπητοί μου αναγνώστες, είναι οι μαζικές μέθοδες καταστολής και καταστροφής του πολιτισμού. Ο πιο σημαντικός στόχος επίθεσης σ’ έναν πολιτισμό είναι η θρησκεία του και η οικογένεια του. Όταν κάποιος έχει τη δύναμη να καταστρέφει ή να υπονομεύει τους θρησκευτικούς θεσμούς και το θεμέλιο λίθο του πολιτισμού το γάμο, τότε ολόκληρη η δομή της κοινωνίας μπορεί γρήγορα να υπονομευθεί ή να οδηγηθεί σε καταστροφή. Η θρησκεία και η οικογένεια είναι η πρώτη συναίσθηση κοινότητας. Γι’ αυτό οι επιθέσεις και η μαύρη προπαγάνδα είναι σαφής. Σπέρνουν φήμες ότι η θρησκεία είναι το όπιον του λαού, ότι είναι εχθρός της επιστήμης και γενικότερα δημιουργεί φανατισμό. Αυτό είναι εντελώς ψευδές. Η επιστήμη μπορεί να γίνει θρησκεία. Εξ’ άλλου η επιστήμη ξεπήδησε από τους κόλπους της θρησκείας. Δίνει όχι υπνωτισμό στον άνθρωπο, αλλά ελπίδα.
Πίσω απ’ όλες τις επιθέσεις κατά της οργανωμένης θρησκείας υπήρχε και υπάρχει ένας βασικός στόχος να μηδενίσουν την πνευματικότητα του ανθρώπου, τη πνευματική του φύση, τον αυτοσεβασμό του και την ψυχική του γαλήνη.
Πείσε τον άνθρωπο ότι είναι ζώο ότι η ίδια του η αξιοπρέπεια και ο αυτοσεβασμός του είναι αυταπάτες ότι δεν υπάρχει τίποτα «μετά θάνατον» στο οποίο να προσβλέπει και να ελπίζει και τότε έχεις έναν σκλάβο.
Άφησε τον άνθρωπο να μάθει ότι είναι ο εαυτός του ότι δηλαδή είναι ένα πνευματικό ον, ότι έχει δικαίωμα επιλογής, καθώς και το δικαίωμα να αποβλέπει σε μεγαλύτερη σοφία και θα τον έχεις οδηγήσει στο δρόμο προς την ευτυχία, προς την ελευθερία.
Και για να τα πετύχει αυτά ο άνθρωπος θα πρέπει να σταματήσει να συμμαχεί με την βλακεία. Να παύσει να συμφωνεί με τόσα ψευδή δεδομένα που του πλασάρουν και να στραφεί προς την απεραντοσύνη του, δημιουργώντας το δικό του σύμπαν. Είναι υπόθεση μιας στιγμής για να γκρεμιστούν όλοι αυτοί οι χάρτινοι πύργοι που έχουν σηκώσει όλοι αυτοί που συσκοτίζουν την αλήθεια και σπέρνουν τρόμο και απόγνωση στους ανθρώπους.
Κι αυτό θα το πετύχει μόνο με τον πολιτισμό. Όπως αναφέρει και ο γιατρός Στόκμαν δε διαφθείρει το λαό ο πολιτισμός, η καλλιέργεια και η πρόοδος αλλά η φτώχεια και η εξαθλίωση.
Μόνο όταν η παιδεία μας αρθεί στο επίπεδο πρακτικών και άμεσων εφαρμογών για να μπορεί να γίνει βοηθός του ανθρώπου να λύνει προβλήματα και να καλυτερεύει τη ζωή του και τη ζωή του πλανήτη μας.
Θωμάς Κινδύνης
Το κείμενο αυτό εμπεριέχεται στο πρόγραμμα της παράστασης "ΕΝΑΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΛΑΟΥ" του Ερρίκου Ίψεν